O dru­giej nad ra­nem świat jest nieco przy­jem­niej­szy, nikt ci nie przeszkadza, idąc uli­cami słyszysz tyl­ko odgłos włas­nych kroków, za­ciągasz się pa­piero­sem, de­lek­tu­jesz się ciszą, po­zorną ciszą, bo tak nap­rawdę masz ochotę krzyczeć ile sił w płucach. Chodzisz uli­cami, mias­ta które­go nie zno­sisz, idziesz przed siebie w kierun­ku zna­nym tyl­ko to­bie, w końcu nikt nie spy­ta cię, dokąd idziesz o dru­giej nad ra­nem. Tak, dru­ga nad ra­nem to czas naj­większej sa­mot­ności fi­zycznej i psychicznej. Wte­dy jes­teś tyl­ko ty, pa­pieros i echo twoich kroków.

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!