Wy­par­cie emoc­ji, czy to dziw­ne? Nie dziś. Gdy stoisz prze­de mną i mówisz jaką drogą mam iść. Udzielasz rad sam tonąc w bezwładzie. Nie wes­przesz ni słowem, mówiąc mi że dam radę. Stoisz na no­gach wzrokiem nieobecny; sil­ny i wład­czy, powiedzmy... Mętne spoj­rze­nie, ociężałe ruchy - wszys­tko to po­wodem braku mej skruchy. Gdy w moim imieniu wyznaczasz cele; i znów to spoj­rze­nie - ''przecież masz ich zbyt wiele''. Jed­no jest życie, jed­no ser­ca bicie. Po­wiedz, że wie­rzysz a nie myśl skrycie.

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!