Jak byłam małą dziew­czynką często kręciłam się wokół włas­nej osi. Rozkładałam ręce, za­mykałam oczy i śmiałam się. Trochę ze strachu, trochę z ek­scy­tac­ji, jed­nakże zaw­sze szczerze. Miałam wrażenie, że cały świat leży mi u stóp, że mogę do­konać niemożli­wego. Prze­nosiłam się w in­ny wy­miar. Własną krainę ma­gii oraz szczęścia, które roz­pierało mnie od wewnątrz. Wie­działam, że jeśli w tej chwi­li so­bie cze­goś zażyczę - spełni się. Mogłam la­tać, wys­tar­czyło tyl­ko moc­niej odep­chnąć się od ziemi, a szy­bowałabym jak ptak. Byłabym wol­na. Liczyło się tyl­ko tu i te­raz. Stan cu­dow­ne­go za­pom­nienia, chwi­la re­lak­su i błoga har­mo­nia. Mo­ja włas­na baj­ka. Nies­te­ty każdy ta­ki mo­ment miał swój ko­niec. Chwi­lowy zawrót głowy, mdłości, gwałtow­ny haust po­wiet­rza. Stało się. Ot­worzyłam oczy by upaść, jed­nakże tym ra­zem inaczej niż zwyk­le.

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!