Każde­mu, kto mówi, że wyśpi się w gro­bie, po­wie­dzcie, żeby przyszedł po­roz­ma­wiać ze mną po kil­ku miesiącach stażu. Oczy­wiście, nie tyl­ko pra­ca trzy­ma nas na no­gach całą noc. Jeśli życie jest ta­kie ciężkie, dlacze­go spro­wadza­my na siebie więcej kłopotów? Co jest z tą pot­rzebą uderze­nia w przy­cisk auto­des­truk­cji? [...] Może lu­bimy ból. Może jes­teśmy dziw­ni. Bo bez niego, nie wiem, może nie czu­jemy się real­nie. Jak to się mówi? Dlacze­go wciąż uderzam się młot­kiem? Bo czuję się re­wela­cyj­nie, kiedy przes­taję.

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!