Lu­bili swo­je to­warzys­two. Lu­bili się razem śmiać, roz­ma­wiać, żar­to­wać. Po­lubi­li się na ty­le bar­dzo, że od­ważyli się spa­cero­wać ze sple­ciony­mi dłońmi pod ciem­nym niebem. Stało się. Po­całował ją. Dos­ko­nale wie­działa, że gdy je­go us­ta dot­kną jej ust, zbliżą się bar­dziej do siebie lub od­dalą - Nies­te­ty od­da­lili, bar­dziej niż kiedy­kol­wiek. Wszys­tko za­marło. Już nie śmiali się jak daw­niej, nie żar­to­wali, nie roz­ma­wiali. Jak by się nig­dy nie zna­li. Ten po­całunek spra­wił, że sta­li się dla siebie jak dwie ob­ce so­bie oso­by.

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!