Sie­dzieli ra­zem na ław­ce w par­ku. Po­zor­nie wygląda­li tyl­ko jak przy­jaciele. Ale te­raz nie mieli ocho­ty ze sobą roz­ma­wiać. Mil­cze­li. Nag­le ona złapała go za rękę, spoj­rzała mu pros­to w oczy i po­wie­działa sub­telnie: - Pragnę, byś zaw­sze był przy mnie. Chcę, byś znał to­pog­ra­fię me­go ser­ca. Pragnę zagłębiać się w two­je błękit­ne oczy i za każdym ra­zem tonąć w przej­rzys­tych fa­lach mor­skich hop­litów. Pożądam twych ciepłych dłoni na mo­jej twarzy i możli­wości za­gubienia się w twych sil­nych ra­mionach. Pragnę spi­jać żar z twych gorących ust. Chcę two­jego do­tyku w dzień i w no­cy. Chcę za­sypiać i budzić się przy to­bie. Śnić te sa­me sny i jed­nocześnie uważać, by mo­je głośno bijące ser­ce cię nie obudziło. Pragnę przy­jem­nym szep­tem wyz­nać ci na ucho ubiet­nicę pójścia z tobą na ko­niec świata. Kocham cię.

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!