|
Cz.2 Pamiętam też moment, kiedy oglądając Ciebie na pewnym zdjęciu, powiedziałam do swojej mamy, że fajnie byłoby mieć takiego chłopaka, że po tym co w życiu już osiągnąłeś widać, że ambitny i pełen pasji z Ciebie człowiek. Poza tym zwróciłam też uwagę na Twoje mocno niebieskie oczy. Tylko tyle pamiętam z tego okresu czasu. Spotkaliśmy się ten jeden raz, gdzieś w tłumie ludzi. Spotkaliśmy się pomimo dzielących nas kilometrów, innych miejsc zamieszkania i spędzania wolnego czasu. Spotkaliśmy się pomimo tych wszystkich przeciwności, niedogodnień. Nie przywiązałam jednak wtedy do tego wagi, nie pamiętałam tego. Kolejne dwa lata żyłam tak jakbyśmy się nigdy nie spotkali. Aż do tamtego pamiętnego dnia, kiedy spojrzeliśmy na siebie i w naszych oczach pojawiła się ochota i nadzieja na coś więcej, na coś wspólnego i razem. Widzisz, tak miało z nami być. Widać mieliśmy się spotkać.
|
Dodaj komentarz
