|
Siema mała, dawno nie rozmawialiśmy, to już chyba trzydzieści dwa dni, szesnaście godzin i dwadzieścia trzy minuty. Liczę każdą non sekundę od naszej ostatniej wymiany słów. W moim krzywym świecie zrobiło się bardziej mrocznie odkąd nie czuję Twojej dłoni na sercu, wciąż myślę o Twoich oczach, o tych pięknych głębiach, które skrywały i o ustach, których wcale nie musiałem całować, bo wystarczało, że na nie patrzyłem, a już byłem nasycony do cna. Zdarłem kolana, rozbiłem głowę i poharatałem sobie całe serce, kiedy postawiłem pierwszy krok bez Ciebie. Doskonale wiedziałaś, że sobie nie poradzę mimo to wystawiłaś mnie na próbę. Wygrałaś, przekonałaś się, że jestem bez Ciebie życiowym kaleką dlatego teraz proszę wróć, bo kto jeśli nie Ty, nauczy mnie na nowo stawiać kroki? Kto jeśli nie Ty pokaże mi, że jest we mnie coś więcej niż tylko kawałek mięsa w klatce piersiowej, jakieś tkanki i oddech, który słabnie z każdą minutą bez Ciebie/diabelny
|
Dodaj komentarz
