Lubiła pić wino i palić papierosy, chodziła długo zmarznięty­mi ulicami albo zrzucała koty z dachów. Wyrachowany anioł, który został królem jednoosobowego królestwa. Łat­wo ją spotkać, wystarczy unieść głowę, czasem wieje w ko­ronach drzew. Kiedy wraca do domu, parzy herbatę i zagłębia się w lek­turze, szukając w książkach fragmentów o sobie. Są ich setki. Całe zdania. Patrzy wtedy w lustro i widzi twarz star­szą niż czas, o oczach okrutniejszych niż miłość. Ona uśmiecha się do niej czerwonymi ustami, chociaż twarz po­zostaje kamienna. To w tych chwilach uświadamia sobie z trwogą, że nie wie o sobie wszystkiego. Echa kroków giną gdzieś w cieniach bram, wraz ze zmrużonymi oczami kotów. Wyczuwasz przez skórę jed­nostajne oddechy ludzi, oddzielonych od Ciebie oknami uśpionych kamienic...

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!