|
Tak długo nie ma Cię przy mnie, tak wiele samotnych nocy spędzonych przy kieliszku który tak często robił się pusty. Siedziałem przy zgaszonym świetle, w mroku który wypełnił moje życie. Tylko wtedy zacząłem się zastanawiać co się z nami stało, czemu właściwie My już nie istniejemy. Czemu nasze serca tak bardzo się odpychają, wtedy też zrozumiałem że zawaliłem, że mogłem Cię zatrzymać nie pozwolić Ci wyjść tej feralnej nocy. Mogłem Cię wtedy przytulić tak mocno byś została przy mnie. Mogłem tak wiele rzeczy zrobić byle byś została. Nie zrobiłem nic, patrzyłem przez zmarzniętą szybę jak twoja postać znika za kolejnym rogiem. Patrzyłem się i nie mogłem nic zrobić, byłem egoistą. Teraz czuję że wszystko mogło się potoczyć inaczej, żałuję że nie potrafiłem Cię zatrzymać, żałuję tego każdego dnia. Nie potrafię wytłumaczyć czemu tak się stało, czemu wszystko się rozsypało. Kiedyś myślałem że miłość jest nam pisana, że razem możemy osiągnąć wszystko, kiedyś byłaś dla mnie ważna, jak tlen.
|
Dodaj komentarz
