Wierzę, że śmierć jest w pew­nym sen­sie końcem i początkiem. Wierzę, że coś jest po dru­giej stro­nie i ta właśnie myśl pow­strzy­muje mnie od os­ta­teczne­go załama­nia i po­pad­nięcia w ot­chłań roz­paczy. Bo jeżeli TAM nie ma nic, to cały mój wy­siłek, mo­ja pra­ca, całe mo­je poświęce­nie tracą sens. Więc ja wierzę, że TAM jest bra­ma, a za nią dro­ga, która pro­wadzi tyl­ko w jedną stronę. I nie ma dla mnie znacze­nia, czy jest to dro­ga przez niebies­kie łąki, czy og­niste ot­chłanie. Ważne, że ona jest i że pro­wadzi do is­tnienia: czy będę mrówką, smo­kiem, czy będę grała na har­fie, al­bo pa­liła się w kot­le... Nieważne. Ważne, by is­tnieć.

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!