|
Łza spłynęła po policzku, ręka zadrżała, a serce dziwnie przyspieszyło. Nie mam żalu do Ciebie, postąpiłeś tak ułatwiając nam obojgu wszystko. Bo jakby dalej było tak jak wtedy, to z dniem Twojego wyjścia zawaliłby mi się świat. A teraz? Zaczynam przyzwyczajać się do tej sytuacji, zaczęłam na nowo się uśmiechać. Zaczęłam żyć. I mimo kolejnych ran na ręce, mimo kolejnego upadku, mimo tego wszystkiego idę naprzód. Idę po to, aby w końcu wygrać walkę o swoje życie./ASs
|
Dodaj komentarz
