druga zwrotka teraz będę optymistą otóż wróże sobie smutną, nudną, czarną przyszłość szare chmury nad Wisłą wiszą atmosfera mokra słońce czasem mnie przegania do granic mojego okna zwietrzony na szybie oczy wpatrzone w powietrze widzą więcej jak zwykle to czego ja widzieć nie chcę uszy słyszą, intuicja się rozpędza, rozum odciął się już permanentnie nie chce słuchać serca/Tałi

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!