Pew­ne­go dnia wstanę z sa­mot­nie po­miętej pościeli. Przed lus­trem zsunę szlaf­rok. A wte­dy znów na swo­je us­ta nałożę czer­wień, poz­wolę włosom tańczyć swo­bod­nie. Do­piero wte­dy... Wte­dy miłość mnie znaj­dzie. Cichą i kruchą ub­raną jed­nie w czar­ne maj­tki i koszulę w kratę. Wte­dy znów będzie mi bez­pie­czniej.

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!