|
to już rok . rok odkąd Cię nie ma . a ja ? a ja właśnie uświadamiam sobie, że nadal w to nie wierze . że wciąż w mojej głowie krąży myśl, że jesteś w domu , że nie odszedłeś . dzisiaj jadąc kilka set kilometrów zatraciłam się w wspomnieniach . przed moimi oczyma widzę Twoją twarz, taka uśmiechniętą . przeglądam zdjęcia , a po moich policzkach płyną łzy . wiele razy los próbował zabrać Cię z tego świata , ale zawsze wychodziłeś z tego obronną ręką . zawsze wracałeś do domu i z wszystkim wygrywałeś . dwa dni wcześniej siedziałeś z nami, opowiadałeś kawały . następnego dnia widzieliśmy jak słabniesz . a kolejnego dnia ? kiedy wyszłam ze szkoły , spojrzałam na komórkę, a tam kilkanaście połączeń od taty i babci . coś we mnie drgnęło . do dziś słyszę ten płacz taty przez słuchawkę i ciche ' dziadek nie żyje ' . bum . szok , łzy . i w tym momencie przed oczyma mam Ciebie , leżącego jak wiele razy wcześniej na łóżku w sypialni . jedno się zmieniło . nie żyłeś . CZUWAJ NAM NAMI DZIADKU !
|
Dodaj komentarz
