Tutaj nie pomogłoby cofanie czasu. Żadne
magiczne sztuczki nie byłyby w stanie zmienić
tego, co sami zrobiliśmy z własnym życiem.
Chyba za bardzo utwierdziliśmy się w
przekonaniu, że jeśli jest dobrze, mamy siebie i
plany to nie musimy już nic robić. Że teraz
wystarczy tylko oddychać, żeby ze sobą być. To
byłoby dobre, gdyby działało. Razem
stworzyliśmy i razem zepsuliśmy nasz osobisty
świat, do którego kiedyś nikt poza nami nie miał
wstępu, a po zgliszczach którego dziś, przewija
się tysiące ludzi. Depczą ruiny tego wszystkiego,
nie zwracając nawet najmniejszej uwagi na to,
że każdy ich krok nas boli. Stąpają po ziemi
zasypanej resztkami naszych połamanych serc i
zniszczonej miłości, która dziś daje nam jedynie
ból. Tęsknię i wiem, że Ty teżtęsknisz, ale
spójrz wszystko się rozsypało, cały świat jest
dziś przeciwko nam, a my nie robimy nic, żeby
to zmienić. Nie potrzeba nam cofania czasu.
Nam trzeba nieustannych pokładów siły, by na
nowo, razem, ułożyć tę układankę.
|