Wiatr da mi znać, by rozwinąć żagiel Najpierw dam sobie odpocząć i dopije zimna kawę I wrócę w tamto lato jak łączyła nas chemia. Przypomnę sobie jak to było, jak mi było spoko Mieliśmy wierzyć drzewom, a się wierzyło obłokom Się było hen wysoko, a spadało się pięknie Szkoda tylko, że nie było stać nas na więcej.

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!