|
Potrzebowałam spaceru. Dotleniłam umysł, rozruszałam ciało. Przez cały przebyty dystans myślałam tylko o Tobie. Nie wiem czy mnie czytasz, z resztą to nieważne. Mam nadzieję, że każdego dnia przechowujesz mnie w głowie, sercu, zmysłach. Nawet kiedy nie widzisz na co dzień, to widzisz moje odbicie w szklanych witrynach wielkomiejskiej dżungli.
Nikt nie jest w stanie dać nam pewności takiej stuprocentowej, ale ja chcę wierzyć, że Ty zawsze będziesz.
Nie wyobrażam sobie tego inaczej.
Już raz czułam ten przeraźliwy strach. Nie przewiduje powtórki. Uczę się na błędach.
Staram się wyciągać wnioski i z kopyta wprowadzam zmiany w codzienność. Tak jestem słabsza, a może tak naprawdę to nigdy nie byłam zimną suką. Życie znieczula, ale któregoś razu coś we mnie pękło.
Popłynęła lawina emocji skrywanych gdzieś tam w środku.
|
Dodaj komentarz
