|
Dzień może dwa, miniemy się przypadkiem, a nasze spojrzenia nawet na siebie nie trafią. Uśmiechniesz się znacząco pod nosem tak, że tego nie dostrzegę, a w mojej głowie będą przewijały się miliony myśli dotyczące tego co by było gdyby. Minie jakiś czas i spotkamy się ponownie, na bezpiecznym gruncie wśród setek tysięcy ludzi, którzy ni jak mają się do naszej wspólnie pisanej historii. Usmiechniesz się, ale tylko dlatego, że kiedyś mnie znałaś, miejsca w Twoim sercu już nie zagrzeję, więc odejdziesz na zawsze, a ja zostanę sam gdzieś pośród tych ludzi, z bólem serca i sumieniem, które zostało splamione przez plany, których nigdy nie zrealizowałem. Wierzyłem w Nas za bardzo i to sprawiło, że dziś nie ma Ciebie obok. Drzwi już nie otwieram, bo wiem, że w nich nie staniesz, butelki wciąż towarzyszą mi podczas każdego samotnie spędzanego dnia. Upijam się samotnością znów? Dokładnie,choć boję się,że moja samotność nauczy się pływać,a wtedy już nie wstanę,tak jak wtedy,gdy Ty byłaś.//diabelny
|
Dodaj komentarz
