|
Dałeś mi siebie, a potem z bezczelnością na twarzy powiedziałeś: to koniec, mimo że pod sercem JUŻ WTEDY nosiłam Twoją córeczkę. Dziś po 12 miesiącach nieobecności wracasz mówiąc: To moja córka i oczekujesz ode mnie, że przyjmę Cię z otwartymi ramionami. Twoje dziecko ma już prawie 3 miesiące. Straciłeś najważniejszy czas w swoim życiu, teraz żałujesz, ale jest za późno na jakiekolwiek naprawianie. Miałeś już swój czas, czas który zmarnowałeś, bo tego chciałeś. Dzis już nie ma Cię w naszym życiu, jesteś osobą, która dla Julii umarła dawno temu.
|
Dodaj komentarz
