Jeszcze nig­dy nie czy­tała cze­goś ta­kiego. I nig­dy już pew­nie nie przeczy­ta. Roz­mo­wa z ko­bietą, która odeszła. Zos­ta­wiła go. Pop­ro­siła o prze­bacze­nie. Prze­baczył, ale nie mógł jej za­pom­nieć. Więc pi­sał do niej e-maile. Każde­go dnia. Tak jak gdy­by była. Ani słowa żalu. Ani słowa pre­ten­sji. Py­tania bez od­po­wie­dzi. Od­po­wie­dzi na py­tania, których ona nie pos­ta­wiła, ale on zro­bił to za nią. E-maile wy­syłane z kom­pu­terów we Wrocławiu, No­wym Jor­ku, Bos­to­nie, Lon­dy­nie, Dub­li­nie. Ale naj­częściej z Mo­nachium. Lis­ty do ko­biety, która ich nie czy­ta. Pełne czułości i tros­ki. Wspa­niałe his­to­rie opo­wiada­ne ko­muś, kto jest naj­ważniej­szy. Żad­nej pre­ten­sji czy skar­gi. Tyl­ko cza­sami ja­kieś prośby lub błaga­nia o coś dla niego.

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!