Ktoś mnie kiedyś zra­nił. Zaufałam mu i mnie zra­nił. Od­dałam mu ser­ce, po­wie­rzyłam ta­jem­ni­ce, a on to wszys­tko zgniótł, po­darł, po­dep­tał, od­dał i od­szedł. Na­dal po­siadam ser­ce, ale zmieniło ono kształt. To nie to sa­mo ser­ce. Na­wet kiedy bi­je szyb­ciej, to jed­nak się boi. Kiedy słyszy obiet­ni­ce, naj­pierw mu­si je prze­myśleć. A wszys­tko przez to, że ktoś myślał, że jest ze skały. Nie po­myślał jed­nak, że każda skała kiedyś się kruszy…

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!