|
Każdą kolejną szanse brałam i zgniatałam jak kawałek papieru, raniąc Cie kolejny raz. Nie myślałam o tym jak wiele sprawiam Ci bólu, chociaż chyba bardziej nie chciałam tego widzieć. Oszukiwałam sama siebie, że to Cie nie boli, że już się "przyzwyczaiłeś", ale przecież nie można się przyzwyczaić do cierpienia za każdym razem boli równie mocno. No i podjąłeś najlepsza z możliwych decyzji, nie pozwoliłeś mi na to, żebym zraniła Cię kolejny raz, bo przecież ile można. Wraz z moim zniknięciem z Twojego życia zniknęły powody do smutku do rozpaczy. Dobrze postąpiłeś, nie wolno mi ranić innych ludzi, na pewno nie wolno mi ranić kogoś takiego jak Ty. Kogoś kto mógłby być moim księciem. Ale ja tego nie widziałam. Człowiek ma prawo do błędów na nich się uczy, ale ja nigdy się nie nauczyłam zawsze popełniałam ten sam błąd, nie pozwoliłam, abyś sprawiał, żebym była szczęśliwa. A robiłeś to jak nikt inny. Zuzia.
|
Dodaj komentarz
