Tęsknimy, choć nie mówimy o tym, bo przecież nie
ma się czym chwalić. Myślami zbyt często wracamy
do przeszłości, w której się zatracamy. Próbujemy
żyć na nowo, ale wciąż mamy za sobą niedomknięte
rozdziały. Nieraz już na starcie tracimy to, co
mamy. Boimy się ryzyka i nie ryzykujemy. Chcemy
walczyć, ale nie do końca potrafimy. Jesteśmy silni,
choć tak często zbyt słabi. Niszczymy to, co
kochamy, kochamy to, co niszczymy. Gubimy się,
ciągle się gubimy, upadamy, przegrywamy,
rozpadamy się wewnętrznie, płaczemy, śmiejemy i
znów gubimy... Zdobywamy szczyty, chwilę później je
tracimy. Nie wiemy jak żyć, nie wiemy komu ufać i
coraz częściej brakuje nam siły..
|