poszłam tam, kiedy weszła zobaczyłam jak przedszkolaki, które dopiero zaczynają treningi, biegają w koło wymachując rękami, a on krzyczał że każdy karateka musi być radosny, stałam z boku, nikt mnie nie znał, przecież trzy lata to kupa czasu, weszłam i usiadłam na ławce, otarłam łzy, podszedł do mnie "co Cię do mnie sprowadza słoneczko?", powiedziałam że tęsknie, że marze o tym żeby wrócić, że lekarka stanowczo odmawia, powiedział że takich dobrych uczniów brakuje, że Śląskie karate bardzo straciło przez moją nieobecność, że też tęskni../robcocchesz

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!