Widzisz tę pos­tać błąkającą się po ulicy, W ciem­nych ka­mieni­cach, pełnych ciszy? Jest to Miłość zabłąkana, Która krąży bo przed­sion­kach smut­nych serc. Bied­ni Ci którzy zat­rzas­kują jej przed no­sem drzwi, Zza oparów czar­nej mgły nie­szczęścia, wi­dać jej oczy umarłe. Porzu­cona, poszu­kuje ot­warte­go ser­ca aby móc tam zamieszkać.

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!