Ktoś by po­wie­dział, że pięć lat zna­jomości to długo, ktoś in­ny rzu­ciłby, że to niemal nic w porówna­niu z życiem, ale ja uważam, że było nam te­go w sam raz. Nau­czyłeś mnie wielu rzeczy, niejed­nokrot­nie po­mogłeś w chwi­lach zwątpienia i mam nadzieję, że pot­ra­fiłam od­wdzięczyć się tym sa­mym. Być może kiedyś, gdy w praw­dzi­wym życiu wpad­niemy na siebie przy­pad­kiem, zdam so­bie sprawę, że to właśnie ty. Uśmie­chnę się do ciebie - jak wte­dy, gdy się poz­na­liśmy - i od­poczy­wając w spa­cerze usiądziemy na real­nej ław­ce. Zdarzyć się może, że nie spot­kam cię już nig­dy. Słowa nie ułożą się miękko i nie zo­baczysz mo­jego uśmie­chu, który ci prze­cież obiecałam. Dla­tego chcę żebyś wie­dział, że nie jes­teś już moim światem, ale mi­mo to pragnę ci podzięko­wać - że byłeś. Że było nam da­ne myśli za­mieniać w piękne słowa, by z wyima­gino­wanym po­wiewem słać je do siebie nawza­jem.

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!