|
Usiadła z Nią na łóżku i pierwszy raz od x czasu pozwoliła na to, by jej łzy po prostu płynęły. Nie hamowała ich, mówiła wszystko, mówiła to co ją boli, za czym tęskni, kogo jej brakuje. Czy bała się oceny z Jej strony? Tak, zajebiscie się bała. Ale to była pierwsza noc, od momentu zanim trafiła do szpitala, kiedy po prostu miała w dupie to, że się złamała, że płacze , to, ze Ona może sobie coś o niej pomyśleć. Nie obchodziło ją to. Czuła się tak, jakby wszystko z Niej uleciało. Potrzebowała tego, potrzebowała tego zajebiście mocno. I tej nocy zdała sobie sprawę, że musi `rozstać` się z przeszłością, jeżeli ma zamiar żyć inaczej. Musi porozmawiać z pewnymi osobami po to, aby raz na zawsze zakończyć pewne rozdziały swojego życia. Chcę zacząć z nową, czystą kartą. Ale boi się, boi sie tego, że przeszłość wróci, że po raz kolejny wyjebie ją na łopatki. Wie, że tak będzie nie raz, ale musi znaleźć w sobie tą zajebistą siłe by po `upadku` wstać i iść dalej, a nie znowu się cofać. [ I ]
|
Dodaj komentarz
