|
Nie jestem zimną suką, która nie ma uczuć. Widzę, kiedy ranię i po fakcie dopiero uświadamiam sobie mój błąd. NIGDY, nie ranię świadomie, bo wiem, że sama nie chciałabym być raniona. Nie mam pojęcia już, co ze sobą zrobić. Ciągle szukam czegoś lub kogoś, co będzie w stanie uspokoić moją duszę, mimo wszystko. Rozmowy ze mną sprawiają innym, coraz to większą trudność, ponieważ zrobiłam się bardziej uparta. Teraz przebaczanie przychodzi mi z ogromną trudnością, bo wiem, że tym którym potrafiłam wcześniej wybaczyć po tysiąc razy, po wybaczeniu, zranią mnie jeszcze raz, lecz to może być ostatni i najmocniej raniący cios w moim życiu. Nie umiem określić swoich uczuć. Rzadko, kiedy jestem szczęśliwa. Zaczynam nienawidzić nie tylko nieliczne osoby, ale również samą siebie, za to, że cokolwiek bym nie zrobiła odbierane jest, jako coś nietaktownego. Gubię się w tym cholernym życiu.
|
Dodaj komentarz
