|
Patrzę na Niego jak leży w szpitalnym łóżku. Jak się męczy i walczy o życie. Jest jedną nogą na drugim świecie - tak mówią lekarze, ale ja wierzę, że to nie prawda, że jest dalej - tu, przy mnie. Jednak, dzisiaj powiedział zaledwie słowo, już nie trzymał mojej dłoni w mocnym uścisku, już nie próbował przytulić i pocałować w czoło. On stał się słabszy. To widać i czuć. Ja też już nie płaczę, czyżbym wypłakała wszystkie łzy? Nie wiem. Od tygodnia nie wiem niczego. Nie jestem pewna nawet czy żyję , nie wiem czy boli mnie brzuch , czy to może już z przyzwyczajenia. Na mej twarzy gości krzywy grymas, który zastępuje uśmiech. Na jego twarzy nie ma już nic, żadnych emocji , pustka. W oczach ból i cierpnie. Boję się, że pewnego dnia zostawi mnie w tym chorym świecie samą, że odejdzie bez pożegnania . Boję się, że to może nastąpić jutro . / x3nemezisx3
|
Dodaj komentarz
