widzę tylko czerwień, próbuję iść po omacku złe myśli jak ciernie zmuszają mnie do wrzasku jak w potrzasku, ofiarę ból wykańcza mnie upada czuję jak nadchodzi śmierć jeszcze nie, błagam jeszcze nie teraz oczy przecieram jeszcze nie pora umierać próbuję jeszcze raz, resztką sił po podłodze czołgam się aż do drzwi powstaję, wchodzę widzę tą drogę koszmary zostają wewnątrz rany się goją w końcu czuję ciepło i czuję jak piękno poszerza źrenice staje na szczycie i wreszcie to widzę prawdziwe oblicze labiryntu życia i wreszcie pojmuję jaka jest różnica dwa różne odbicia dróg dadzą ci znak ode mnie masz klucz i najważniejszą z map.

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!