niesamowite ze nadal doskonale pamietam rysy jego twarzy. bez żadnych trudności potrafie odtworzyć jego wizerunek, pamietam jego brązowe oczy i blizne nad lewym łukiem brwiowym, pamietam skrzywiony nos po jednej z bójek i usta które często bezskutecznie zastępowałam innymi. zamykam oczy i widzę jego uśmiech, pamietam jego mimike. znam jego wyraz twarzy kiedy był szczęśliwy i kiedy łzy zależały mu serce, pamietam jak trudno bylo wyciągnąć z niego odrobinę uczuć i jak malo mowil mi o sobie. nienawidzę spotykać ludzi podobnych do niego, problem w tym ze czasem każdy mezczyzna siedzący naprzeciwko mnie w autobusie ma identycznie brązowe oczy. czasem trafi sie ktoś o identycznych gestach, i czasem odwracam głowę i mysle ze jestem skończona idiotka, patrzącą z fascynacja w oczy obcego faceta. jestem cholernie zagubiona.
|