|
Każdy z was widział kiedyś słoik. Jestem wręcz pewny, że każdy wie o jego użyteczności. Załóżmy, że każdy zły czyn to ziarenko piasku, ziarenko wpadające do pięknego słoiczka. Czas mija, piachu robi się coraz więcej i więcej. Nasz cudowny, szklany pojemnik wypełnia się po brzegi. Gdy ziarenek mimo to nie przestanie ubywać (wręcz przeciwnie), zwykłe prawa fizyki zmuszą go do upadku (brak wyważenia). Wywrócony słoiczek turla się po gładkiej tafli stołu i wysypuje z siebie nieco piasku - Tak! W tym momencie możemy go jeszcze zatrzymać! Ba! Możemy go nawet opróżnić i postawić na nowo - jednak zwykle nikt tego nie robi. Piękne szklane naczynie spada i tłucze się z hukiem. Zrozpaczona gospodyni sprząta piasek wraz z kawałkami przezroczystego materiału i wyrzuca je do kosza. W naturze - jak mawia moja nauczycielka - nigdy nic nie ginie, stąd też i nie ma powodu aby martwić się o słoik. Znalezione przez śmieciarza szkło otrzyma drugą szansę. Przepiękny, nowy słoiczek stanie na czyimś stole.
|
Dodaj komentarz
