|
"Podsumujmy : Uznacie, że mam depresje i przepiszecie mi leki, prawda ? Mnóstwo ludzi je bierze i jakoś sobie radzą. Wypiszecie mnie i wróce do pracy, zjem obiad z rodzicami, pokaże że znów jestem normalna i nie sprawiam kłopotów. Pewnego dnia jakiś mężczyzna poprosi mnie o rękę, będzie miły, rodzice sie ucieszą. Przez pierwszy rok będziemy się kochać bez ustanku, potem coraz rzadziej i rzadziej. Kiedy zaczniemy mieć siebie dość zajdę w ciąże, wychowanie dzieci, praca i spłata kredytów będą trzymały nas razem. Po jakiś 10 latach mąż wda się w romans bo ja będe zbyt zajęta i zmęczona, dowiem się, zagroże że zabije jego kochankę i siebie. Przetrwamy to . Po kilku latach znów zacznie romans, udam że nic nie wiem bo szkoda będzie czasu na próżne kłótnie. I tak doczekam ostatnich dni marząc raz żeby moje dzieci miały życie jakiego ja nie miałam, a kiedy indziej ciesząc się, że stają się moją kopią.. Jest dobrze. Naprawdę."
|
Dodaj komentarz
