|
Nie wytrzymałam, musiałam jakoś pozbyć się tego smutku, zapomnieć o nim chociaż na chwilę. Nie miałam nic przy sobie prócz żyletki, na używki już mnie nie stać, cała kasę ostatnio wydawałam tylko na nie, musiałam znaleźć coś innego. Wróciłam do starej metody, chociaż miałam przestać. Pamiętam jak kiedyś powiedział, że nie rozumie, nie wie jak można się samo okaleczać i denerwuję go to, bo już wystarczająco widział jak właśnie to niszczy dobre dziewczyny. Nie rozumiał, jak każdy inny, a ja w tym widziałam ukojenie i to powróciło, bo już nie umiem żyć z tym smutkiem, prześladującą samotnością, muszę się czasem oderwać, dlatego to robię, a wraz z kolejnym nacięciem czuję jak z rany wypływa coś więcej niż krew.
|
Dodaj komentarz
gre.wiecz:
to nie jest wyjście. każdy ma przy sobie kogoś bliskiego, kto nigdy Cię nie opuści, z kim zawsze możesz porozmawiać, nawet o północy. choć ta osoba może być daleko to czujesz jej bliskość, jakby była ciągle przy Tobie i chciała ochronić przed całym nieszczęściem które Cię spotyka. ta osoba na pewno nie chce byś się okaleczała
