|
Kruchość życia .. Można je porównać do porcelany.. Każdy ruch może być wstępem do jego zakończenia. Nie zdajemy sobie sprawy ale i też nie chcemy z tego, że co chwila na ziemi umierają ludzie.. Są to osoby w podeszłym wieku, ludzie młodzi, chorzy , dzieci, niemowlęta.. Gdzieś w budynku obok może właśnie rozgrywać się dramat podczas gdy my nieświadomi niczego przerzucamy w telewizji kanał za kanałem.. A potem dowiadujemy się, że jej / jego już nie ma .. Pojawia się ścisk w sercu, gardle.. z oczu zaczyna wypływać łza jedna , druga, wybuchasz potwornym płaczem .. Nieee.. Nie chcesz prosisz, błagasz .. Cierpisz, patrzysz na trumnę, widzisz jak zostaje ona zasypywana, drżysz.. Spoglądasz na ludzi wokół na zapłakane pary oczu .. Czujesz potworny ból i ogromne uczucie niemocy .. Wali się świat. Już się zawalił . Może Twój, może bliskiej Ci osoby .. Strach przed spojrzeniem komukolwiek z najbliższych w oczy. Ramiona osób dla których odszedł cały świat..
|
Dodaj komentarz
