może wcale jej nie było tam pod scenką, w nocy może poznała mnie na trzeźwo, chociaż sama brała prochy może chciała przestać brać, miała szatynowe włosy może wcale jej nie znałem, chociaż znali ją chłopcy z tych tanich domówek, gdzie sie piło tanią wódę potem brało się za szmaty, albo swoje, albo cudze tam, gdzie przestawał człowiek być człowiekiem pięknie mówił o przyszłości potem niszczył siebie mając pretensje do świata, o ten świat szary za to że miłość zdradza miłość okupując lampy za to, że Jekaterina znowu wsiadła do Audi i znowu nie wiesz czy to łzy, czy to Bóg tworzy mozaiki.

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!