Chcę mieć go obok. Chcę żeby mnie przytulił. Nawet tylko jak przyjaciel. Nie obchodzi mnie już kim dla mnie będzie. Chcę żeby znowu łaskotał mnie jak opętany mimo mojego rozpaczliwego krzyku. Chcę żeby znów brakowało nam czasu i chcę widzieć to zrezygnowanie na jego twarzy w drodze powrotnej. Chcę tych ciągłych kłótni o brak jego czasu dla mnie. Chcę móc znów wmawiać sobie, że to palant i na następny dzień z tym skończę. Chcę znów dostawać wieczorne "kocham cie" i "dobranoc kochanie". Kurwa chcę chociaż to głupie "dobranoc" raz na jakiś czas. Chcę jego wysmiewania się z mojej gry w nogę. Chcę widzieć ten zazdrosny wzrok kiedy wspominam o jakimś kumplu. Chcę znów móc ryczeć wieczorami z tęsknoty i cieszyć się jak głupia kiedy przyjeżdża. Chcę czuć w nim oparcie. Chcę znów słuchać tych wszystkich tłumaczeń jak mnie olewał. Chcę tego wszystkiego. Chcę i nie potrafię przestać. Zaczynam tracić zmysły. Lekko się rozpadam. Mieliśmy być przecież przyjaciółmi. Z tym też sobie nie radzisz?
|