|
Żyjesz dalej, ale wiesz, że już nie będzie tak samo. Każdy dzień zaczyna się tak samo. Wstajesz, wykonujesz podstawowe czynności dnia i próbujesz żyć jak inni. Trzymasz się w pionie. Przychodzi wieczór i całą konstrukcja Twojego umysłu pada na ziemię jak domek z kart. Nie jesteś w stanie pozbierać uczuć. Nie jesteś w stanie zrobić nic. Leżysz z głową wtuloną w ulubioną poduszkę i czujesz resztki jego zapachu. Pękasz. A właściwie pęka Twoje serce. Uderzają w Ciebie wszystkie wspomnienia. Ból jest w całym Twoim ciele. Poddajesz się już nie masz sił na walkę. Zabawne, bo przecież ludzie wokół Ciebie myślą, że wszelkie uczucia związane z nim Cię opuściły. No cóż, mylą się. Kochasz.
|
Dodaj komentarz
