|
Czasami potrzebuję krótkiej przerwy od rzeczywistości. Mówię wtedy "do widzenia" wszystkim nieodebranym połączeniom i ignoruję dźwięk przychodzących wiadomości, zajmując się swoimi niepoukładanymi myślami. Zdejmuję przybraną maskę, związuję idealnie ułożone włosy i wkładam swoje stare dresy. Siadam na oknie ze szklanką gorącej herbaty i wpatruję się w tak dobrze znany mi krajobraz. Mam wrażenie, że ten widok nigdy nie zniknie sprzed moich oczu. Zastanawiam się ile osób odeszło ode mnie tymi ścieżkami, gubiąc przede mną swój ślad. Czasami bardzo chciałabym być na miejscu niektórych z nich... Odejść, nie oglądając się za siebie. Jednak nie potrafię ich nienawidzieć, mimo, że wszystko co robię, przypomina mi o moich porażkach i ich sukcesach. Nieszczęścia chodzą parami, dlatego siedzę tu teraz z tysiącem wątpliwości w mojej głowie, ale to minie. Nagle otrę łzy, włożę swoją niezawodną maskę i znowu będę bezuczuciową, bezwględną... i nieprawdziwą sobą. / welcometoreality
|
Dodaj komentarz
