Cza­sem wy­daje nam się, że życie prze­mija w zas­traszającym tem­pie. Praw­da jest ta­ka, że nie do­ceniamy war­tości te­go, co ma­my tu i te­raz. Podążając za niereal­ny­mi prag­nieniami, które niszczą nas, od środ­ka, zat­ra­camy w so­bie człowie­czeństwo. Gu­bimy się. Znikamy. Wta­piamy w tło. Zle­wamy z sza­rym, nic nieznaczącym tłumem.

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!