Tak cudownie mi smutno i tak jestem tak pięknie zrozpaczona. Wszystko jest tak pięknie, tak cudownie, tak idealnie. Mój smutek jest najcudowniejszym uczuciem świata. Jestem dumna, że mogę go czuć w sobie. Teraz dobiera się do mojej głowy, wierci mi w mózgu ogromną dziurę i zostawia. Ten smutek jest idealny prawie we wszystkim. Nie potrafi tylko zabić do końca. I jestem półmartwa, i czekam aż odwiedzi mnie ktoś potężniejszy, ktoś, kto odbierze mi ostatni oddech. Jestem już trochę zniecierpliwiona, tak pięknie zniecierpliwiona. Wszystko jest takie pięknie, nawet się uśmiecham, i nie płaczę, i jestem smutna, ale radosna. Pogodziłam się już z tym wszystkim, zaakceptowałam swój los i czekam. Tylko tyle mi pozostało. To takie piękne czekanie
|