Wszys­tkie sa­mobójstwa ja­kie po­pełniłam od­były się w mo­jej głowie. Pier­wszy wi­dok włas­nej śmier­ci nap­rawdę mnie prze­raził. Ko­lej­ne ro­biły co­raz mniej­sze wrażenie, aż do dziś: stoję u pro­gu de­cyz­ji, jaką mu­si podjąć każdy nar­ko­man. Da­lej biorę miękkie i nie od­czu­wam sa­tys­fak­cji, al­bo twar­de i umieram. Żyj, al­bo skończ ze wszys­tkim. Sny o śmier­ci są dla amatorów.

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!