|
coraz częściej wracają do mnie te chwile . minęło przecież tyle lat . w mojej głowie malują się obrazy tamtych momentów . rodzi się strach powrotu . łóżko . kroplówka za kroplówką . karetka . miny rodziców . łzy dziadków . obcy ludzie . badania . dwa miesiące walki obcych dla mnie ludzi o moje życie . miałam zaledwie 8 lat . nie wiedziałam jeszcze co znaczy życie . wszystko było dla mnie kolorowe . wtedy nie czułam ciężaru sytuacji . nie zdawałam sobie sprawy, że wystarczy mała chwila . i więcej nie postawie nogi schodząc ze szpitalnego łóżka . teraz , po tylu latach wraca to do mojej głowy . bez żadnego powodu . dociera do mnie jakie szczęścia miałam , trafiając właśnie do tej Gdańskiej Akademii , w ręce właśnie tych lekarzy . którzy dali mi szansę . którzy walczyli . którzy wygrali . jestem tutaj . mimo , że wciąż moje zdrowie nawala . żyje . a to najważniejsze . chciałabym wrócić w tamto miejsce . podziękować . doceniłam .
|
Dodaj komentarz
