Usiadłam na ławce w parku, zamknęłam oczy, promienie słońca otulały mnie swoim ciepłem, śpiew ptaków dawał pierdolone ukojenie, którego tak bardzo mi brakowało. Wszystko było takie prawdziwe.. Ludzie, którzy byli w pobliżu , pies który bawił się ze swoim panem, znajomy, który przechodził obok rzucając "siema", widok jeżdżących aut, odgłosy ich silników. Wszystko zdawało się być tak jak powinno. Jednak w tamtej chwili brakowało mi tam Ciebie. Opuszczając ponownie powieki, wdychając zapach wiosny próbowałam sobie wyobrazić, że akurat teraz będziesz przechodził tędy i że będę mogła się w Ciebie wtulić mówiąc, jak bardzo tęskniłam. Próbowałam jednak to było nierealne. Zupełnie inne niż cały otaczający mnie wtedy świat. To nie było już tak prawdziwe. Oddałabym wiele żeby takie się stało.

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!