kiedy za­wodzą wszys­cy, kiedy nie ma po co wra­cać do do­mu, kiedy sie­dzi się pijąc her­batę, która sma­kuje pus­to, mi­mo, że ma dwie łyżki cuk­ru to ro­zumie się, że prócz siebie sa­mego nie ma się ni­kogo i prócz włas­nej siły nie można liczyć na nij­czyją. w ta­kich chwi­lach przy­pomi­na się to, co naj­gor­sze i ser­ce łamie się raz jeszcze.

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!