Patrzysz na mnie, jakbym mogła być jedynym światem, do którego należysz. Ale jeszcze się nie znamy, kiedy opowiadasz o sobie wszystko ma swoje cięgi wy­nag­rodzo­ne długim mil­cze­niem, bo trud­no dać słowo bez obiet­ni­cy, że będzie le­piej. Tam gdzie nas nie ma, his­to­rie piszą roz­działy, by żyć i um­rzeć szyb­ko. Wte­dy mniej bo­li niż pójście w górę rzeki, żeby za­pom­nieć. Mów o świet­le, jak o dłoniach, roz­wiązujących supły na do widzenia.

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!