|
[1] Przypominam sobie ten wieczór. Wieczór, gdy siedzieliśmy na belach na łące. Pamiętam hihipotama z rogiem na głowie w żarcie Twoje kuzyna. A potem to jak siedzieliśmy we dwoje. Jak powiedziałam, ze mi zimno, usiadłeś koło mnie i przytuliłeś. Złapałeś za rękę i spojrzałeś głęboko w oczy. Obiecałeś, że mnie nie opuścisz. Wiesz co jest dziwne ? To, że nigdy mnie nie pocałowałeś. Do dziś nie wiem czemu. Ale może nawet lepiej. Bo jeszcze bardziej bym się przyzwyczaiła do smaku Twoich ust. Może nie chciałeś. Ale nie to jest najgorsze. Najgorsze jest to, ze tego już nie będzie. nie będzie spędzania wspólnie wieczorów. Trzymania za ręce i siedzenia w zupełnej ciszy. Bez zbędnych słów spoglądając na gwiazdy. Nie będzie tych chwil jak w czasie rozmawiania przez telefon patrzyliśmy na naszą gwiazdę. Tą która najjaśniej świeciła. I na nasz księżyc, wspólny, bo ten sam. Nie będzie wspaniałych chwil i nowych wspomnień. Tęsknie za tym. Za czasem spędzonym razem. // zdefiniujmymilosc
|
Dodaj komentarz
