Z uniesień pozostało mi uniesienie brwi, ze wzruszeń - wzruszenie ramionami. Jeszcze piszę wiersze, uparcie poprawiane testamenty, którymi niczego nikomu nie przekazuję. To dotkliwe uczucie, że ja nie istnieję, a nikt inny nie potrafi mi pomóc.

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!