Mar­twię się, że mo­je ciało przes­tało mnie bo­leć. Że już nie ma wyrzutów do mnie o to, że jes­tem zbyt le­niwa, że jak biegam, to coś tam chrup­nie, że się na­der­wie. Że te­raz w ogóle się do mnie nie odzy­wa. Nie krzyczy bólem, nie śmieje się łas­ko­taniem. Jest ja­kieś ob­ce, jak­by nie moje. Martwe. Autor cytatu: niechcechciec

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!